De eerste regen, opening babyroom en weer safari!

Habari za asubuhi! (goedemorgen!)

Ondertussen zijn we alweer 14 dagen verder sinds mijn vorige blog, zijn de twee grote groepen weg en ben ik alweer over de helft van de periode dat ik hier zou zijn! Ook hebben we de eerste twee (!) regenbuien sinds april gehad, hebben we de babyroom in het ziekenhuis geopend en ben ik op safari geweest! Weer een heleboel gebeurt dus.

De grote groep Noren was er van donderdag 7 november tot en met maandagochtend 11 november. De zaterdag en zondag waren dagen dat de Noren een programma buiten het centrum hadden, dus was het rustig op het centrum. Deze dagen heb ik allebei in de keuken geholpen met het bakken van het brood, het snijden van de groentes voor de salades en het maken van de tomatensaus. Misschien wel leuk om even te beschrijven hoe het koken er hier uitziet; We hebben een keuken, wat een donker hok is dat vaak vol staat met rook. De enige verlichting overdag is het licht wat uit de deuropening komt en wat gaten in de stenen, waar de rook door naar buiten kan. Er wordt gekookt op houtskool en/of stukken hout in twee erg grote pannen. Het brood wordt ook in deze pannen gebakken; de pan wordt boven het vuur gehangen, er gaat een soort van plaat op en daar bovenop komt nog wat gloeiend hout. Het snijden van het vlees, fruit, groente en vis kan hier vaak met hetzelfde mes en eigenlijk ook zelfs allemaal wel op dezelfde plank als er wat haast bij komt kijken.
De meiden hier in het weeshuis moesten steeds heel vroeg opstaan (rond een uur of 3), tijdens de aanwezigheid van de groep, zodat het ontbijt op tijd klaar zou staan en zodat alles schoon zou zijn. Na iedere maaltijd moesten zij de afwas doen, wat betekende dat zij ’s avonds pas rond een uur of half 10 klaar waren. Omdat we de meiden ook een vrije avond gunden zijn we op zaterdag met wat vrijwilligers de afwas gaan doen en hebben we de meiden een avondje vrij gegeven. Ze wisten niet hoe snel ze weg moesten komen! Het afwassen gebeurt op een bijzondere manier; er staan 3 grote teilen water op de grond; In de 1e teil wordt alle afwas een soort van voorgewassen, in de 2e teil wordt het met sop gewassen en in de 3e teil wordt het afgespoeld. In principe best een goed systeem, alleen dat werken op de grond is zo slecht voor je rug. Na een half uurtje afwassen had ik al last van m’n rug, laat staan dat die meiden dat 3 keer op een dag moeten doen. Daarnaast waren er maar een paar theedoeken, bij een afwas voor 100 man, dus dat maakte het afwassen nog minder efficiënt, maar uiteindelijk hebben we dit varkentje gewassen.
Zondagavond was de laatste dag dat de Noren er waren, dus ’s avonds was het avondeten samen met alle weesmeiden, de noren en de vrijwilligers. Na het eten was het tijd voor een kampvuur waar liedjes gezongen werden en waar gezellig gedanst werd.

Maandag was het dan zover; verlost van de eerste grote groep. Rond 6 uur ’s ochtends vertrokken ze en de volgende grote (kleiner dan de vorige) groep zou ’s avonds voor onze neus staan. Deze groep had een eigen programma en was maar met 14 man, waardoor wij weer ons eigen schema konden volgen. Ik zou samen met Kim deze week besteden aan het maken van de graduation certificates voor de Pre-school en aan het maken van de newsletter voor de pre-school. Op maandag hebben we de informatie opgehaald op de pre-school en een opzetje gemaakt voor de certificates. Op dinsdag hebben we alle foto’s van de kinderen gemaakt en donderdag hebben we de certificates afgemaakt. Op maandagmiddag hebben we nog lekker met een aantal meiden zitten spelen. Ze hadden allemaal cadeautjes gekregen van de groep Noren, waar onder andere snoep in zat. Het was wel te merken dat de meiden normaal niet zoveel snoep krijgen. Ze waren super druk en vlogen alle kanten op, grappig om te zien. Zelfs de jongere meiden waar normaal wat moeilijker contact mee te leggen is, waren nu open en uitgelaten, heel leuk om ze een keer zo te zien!

Dinsdag 12 november was het ’s middags tijd voor de opening van de babyroom in het ziekenhuis. Rond 1 uur zouden we met twee auto’s vol met spullen en vrijwilligers riching het ziekenhuis gaan. Eerst moesten Joke en Klaas nog met de directeur praten en toen gingen we in optocht richting de babyroom waar alle apparaten en onze schilderingen even bekeken werden. Vervolgens zijn we naar de kapel gegaan waar al een aantal belangrijke mensen zaten te wachten. Al deze belangrijke mensen hielden om de beurt een praatje, voornamelijk in het Swahili dus we begrepen er helemaal niks van. Vervolgens mochten Joke en Klaas de laatste spullen overhandigen en werd er nog even samen gegeten. Er was allemaal pers aanwezig; iemand van de tv, een paar van de krant en nog iemand van de radio. Ondanks dat ik niets begreep van wat er allemaal gezegd werd en dat het best een vreemde manier was om een kamer te openen, was het leuk om een keer mee te maken hoe zo’n opening er hier aan toe gaat!

Op woensdagochtend hebben Denise en ik eersts een gesprek gehad met Alex en Tulla over de voorlichting die we aan het schrijven zijn. Ze waren enthousiast en hebben ons nog wat ideetjes aangedragen waar we mee verder konden. Daarna zijn we naar het sponsorprogramma gegaan om daar te helpen. Eerst mochten we een aantal reporting forms invullen en daarna zijn we naar de primary school in Mazukansi gegaan, waar we foto’s hebben gemaakt van sponsorkinderen en waar de kinderen Christmasletters naar hun sponsoren hebben geschreven. Ik was nog niet eerder op de primary school geweest, dus was wel leuk om te zien hoe het er hier allemaal uitzag en hoe het er aan toe ging. De pre-school in Isele is onderdeel van het IOP, maar de primary school in Mazukansi is een governmentschool. De verschillen waren dan ook best wel groot; het gebouw was best wel vervallen en we kregen het gevoel dat het dak er ieder moment vanaf kon waaien. Verder was het er donker en waren er weinig materialen. De pre-school heeft het in dat opzicht zoveel beter!
’s Middags zijn Kim, Denise en ik naar Mtua gegaan om te kijken of we nog wat dingentjes konden halen. Er staan hier op het centrum een aantal fietsen, dus het leek ons een goed idee om met de fiets te gaan in plaats van te gaan lopen. Toen we eenmaal op de fiets zaten en het hobbelige pad aan het affietsen waren, merkten we dat de remmen het toch wel erg slecht deden. Na een hoop getwijfel hebben we toch maar besloten om te gaan wandelen, aangezien het fietsen langs de snelweg, zonder remmen en heuvel af ons vragen om problemen leek. Onderweg mochten we achterin een langsrijdende pick-up mee rijden, wat ons weer een lange wandeling scheelde. Op de terugweg kwamen we gelijk een dala dala tegen die ons voor de oprit afzette, dus mooi meegenomen allemaal!

Op vrijdagmiddag maken we altijd de planning voor wat we de week erna kunnen gaan doen. Deze vrijdag ging het allemaal een beetje raar. Er was niet zo heel veel te doen voor de komende week, behalve het rapen van stenen bij de high school en een ander huis. Toen we tegen Tamari zeiden dat dit ons een beetje teleurstelde, viel dit niet helemaal in de goede aarde en keerde ze helemaal in zichzelf. Vervolgens bleek er echter wel de hele week een training gegeven te worden op scholen waar we mee naar toe konden als we wilden.. Als ze dat nou gelijk had gezegd en niet pas als wij er wat van zeggen..

Zaterdag 16 november was het een rustige dag voor ons, waar we lekker ons eigen ding konden doen en wat spelletjes met de meiden hebben gedaan. ’s Middags hebben we een filmmiddag voor de meiden georganiseerd. Uiteindelijk kwamen alleen de jongere meiden de film kijken, maar super leuk om te zien hoe ze er van genoten. Tijdens alle liedjes zaten ze allemaal te dansen en op het eind stonden ze zelfs met zn allen voor de tv te dansen en de vogels uit de film na te doen haha.

Op zondag was het dan zover; de eerste regen sinds april! ’s Middags zijn we naar de markt in Isele gelopen en daar begon het al wat te druppelen. In plaats van dat de Tanzanianen een regendans deden (wat ik had verwacht), schuilden ze allemaal onder een afdakje van 1 vierkante meter haha. Deze regen was niet echt noemenswaardig, na een minuutje stopte het alweer en de grond was amper nat. Toen we terug liepen naar het centre zagen we van achter de bergen ineens een donkere lucht onze kant op komen. Zou het dan toch nog eens gaan regenen? Toen we net binnen waren op het centre, begon het inderdaad weer te regenen. Het bleef zo’n 10 minuten regenen en het ging een stuk harder dan toen we nog op de markt waren. Berit zat te juichen achter haar bureau dat het eindelijk regende en wij stonden allemaal verwonderd in de deuropening naar buiten te kijken.

Op maandag zijn Kim en ik naar de pre-school gegaan om daar hoedjes voor de graduation te maken. We moesten eerst langs de IOP shop om daar wat lege dozen op te halen. Toen we eenmaal op de pre-school waren, bleken er verder geen papieren en materialen aanwezig te zijn om de hoedjes te maken, dus konden we nog niet aan de slag. Kim heeft toen drama therapie gegeven aan een meisje met een beperking die daar op school zit. Super leuk om te zien hoe ze opbloeide. Normaal was ze heel gesloten en zei ze bijna niks, maar tijdens dat een-op-een contact ging ze helemaal open en begon ze te kletsen en te zingen. Daarna nog even met de andere kinderen gespeeld en toen was het alweer tijd om terug te keren naar het centre, zonder dat we ook maar iets zinnigs hadden gedaan.

Dinsdags zijn Denise en ik meegeweest met de social workers om de trainingen op scholen te geven. We zouden een training geven over Gender Based Violence. Eerst gingen we naar de ene school, waar Denise met een van de social workers zou blijven. Toen zij konden beginnen met hun presentatie zijn Maria en ik verder gereden naar een andere school waar wij de presentatie konden geven. We stonden voor een klas van 80 kinderen. Eerst deed ik steeds een stukje van mijn verhaal in het engels, waarna Maria het vertaalde in het Swahili en er nog wat extra informatie aan toevoegde. Na een presentatie van ongeveer 2 uur hadden we alles verteld. Heel apart om te zien met wat voor discipline die kinderen opgevoed worden. Toen wij binnenkwamen stonden ze allemaal op om ons te groeten en begonnen ze het schoollied te zingen. Als we de kinderen een vraag stelden moesten ze opstaan om de vraag te beantwoorden.
Als we in Illula rondlopen of op scholen zijn, dan horen we vaak ‘ Mzungu’ (blanke), maar toen we op deze scholen in de bergen waren hoorden we dit alleen maar. Volgens mij zien die kinderen daar bijna nooit blanken. Toen we aankwamen stonden ze allemaal in een grote kring rond de auto en terwijl we in het kantoortje zaten te wachten stonden ze zich allemaal voor de ingang van de deur te verdringen om ons te kunnen bestuderen. Als wij een beweging richting de deur maakten, renden ze allemaal weg. Erg aparte gewaarwording, ik kan me er nu wel wat bij voorstellen hoe een aap in de dierentuin zich zou moeten voelen.
Toen we terug kwamen op het centre begon het alweer te regenen en niet zo’n beetje ook. Het ging 10 minuten echt super hard, een enorme stortregen en er vormden zich zelfs plassen op de wegen. De weesmeiden zetten allemaal emmers buiten op de plekken waar de goten kapot waren om al het water op te vangen, aangezien we al drie dagen zonder stromend water zaten. Na zo’n regenbui is het ineens zoveel koeler, echt aangenaam om dan buiten te zijn! ’s Avonds bleken we ineens geen stromend water en electriciteit meer te hebben, dus we hebben de avond doorgebracht bij kerosine lampen.

Afgelopen donderdag ben ik samen met vier andere meiden nog een dagje op safari geweest naar het Mikumi National Park. Rond 5 uur zijn we vertrokken en na 2,5 uur rijden waren we er. In het park hebben we een auto met rangers gehuurd en zijn we gaan rijden. We hebben weer super veel dieren gezien, veel dezelfde als in Ruaha, maar we hebben dit keer ook heel veel buffalo’s gezien. Ook zagen we een leeuwin die op jacht ging. Ze ging achter een aantal zwijnen aan en 1 van de jonge zwijntjes leek het slachtoffer te zijn. Maar net toen de leeuwin het zwijntje leek te gaan pakken stopte ze met rennen en liet ze hem gaan. Volgens de rangers was deze prooi te klein voor de leeuwin en heeft ze hem daarom laten gaan. Echt tof om die leeuwin zo in actie te zien! Rond een uur of 1 was het super warm en zagen we bijna geen dieren meer, omdat ze zich allemaal verstopten in de schaduw rond de bomen en struiken. Rond drie uur zijn we dan ook weer terug gegaan richting het centre. Daar aangekomen hadden we eindelijk weer stromend water, dus konden we alle stof lekker van ons afdouchen!

Gisteren hebben Denise, Kim en ik Hollands gekookt voor alle vrijwilligers. Het had nogal wat voeten in de aarde, maar na een hoop gedoe, wachten en gepraat konden we dan eindelijk beginnen. De kok was een beetje in de stress of het allemaal wel goed zou komen, maar uiteindelijk kreeg hij toch vertrouwen in onze kookkunsten. We hebben een tomatensoep gemaakt, met een koude pastasalade, brood en knoflookboter. Fijn om eens een andere smaak te eten dan al dat zoute eten wat we hier krijgen! Tijdens het koken kregen we gezelschap van Violet, 1 van de weesmeisjes, die het leuk vond om ons te komen helpen. Heel leuk om zo samen met haar te hebben gekookt. De kok vond datgene wat we gemaakt hadden uiteindelijk allemaal ook wel lekker (althans dat is wat hij zei) en de andere vrijwilligers waren blij met onze kookkunsten. Een geslaagde middag dus!

Komende week zal ik samen met Denise van woensdag tot en met zaterdag naar de school voor disabled children in Iringa gaan, om daar te helpen en te kijken hoe het daar allemaal aan toe gaat. Super leuk dat we die kans krijgen en dat Tamari dit allemaal voor ons geregeld heeft!