Videoke, misverstanden & Neverland

Tijd voor weer een update over wat wij hier in de Filipijnen meemaken! Ik zal proberen het kort te houden, maar aangezien er alweer 2 weken verstreken zijn kan ik niet garanderen dat dat gaat lukken.
Tijdens onze laatste week in Sorsogon hebben we vier kinderen kunnen interviewen, die in verschillende steden in het Sorsogon district woonden. Elke keer dat we in een nieuwe stad komen, wordt er van ons verwacht dat we op courtesy call gaan bij de burgemeester van zo’n stad. Allemaal leuk en aardig, maar wat moeten we bij zo’n man? Vrij ongemakkelijk zijn die bezoekjes dus vaak..
De interviews met de kinderen zijn vrij goed verlopen, de kinderen werkten goed mee en leken het leuk te vinden om deel te nemen. Het vertalen was helaas iets vaker een probleem, omdat de mensen van de organisatie die mee waren het belangrijker vonden om met hun telefoon bezig te zijn. Als ze wel aandacht voor het vertalen hadden, kregen ze de neiging om suggesties aan ouders en kind te geven, wat ook niet helemaal de bedoeling is. We zijn dus veel bezig geweest met het bijsturen van onze vertalers.
De ouders van de kinderen zijn super gastvrij; vaak maken ze lunch en kunnen we mee eten bij een gezin. Super leuk om het leven hier in de Filipijnen op zo’n manier mee te maken. Tijdens één van deze bezoekjes kwamen we bij een gezin dat een super grote tuin heeft met allerlei soorten fruit, zoals de pomelo en een soort mandarijn. Ze vonden het super leuk dat wij daar geïnteresseerd in waren, dus werd het fruit uit de bomen gehaald en mochten we het allemaal proeven. Super lekker.
Vlakbij Sorsogon zit een strand, waar de medewerkers van de organisatie ons graag mee naar toe wilden nemen. Helaas regende het elke keer, waardoor we niet echt voor een lekkere stranddag konden gaan. Halverwege de week hebben we een aantal Amerikanen ontmoet, die het leuk vonden om ons Sorsogon te laten zien, en ons uitnodigden om mee te gaan naar het strand. Aangezien onze stranddagjes tot dan toe in het water waren gevallen, leek ons dit een uitstekend plan. Helaas hebben we ook met hun 2x over een stranddag proberen te plannen, maar gingen ook deze beide keren niet door vanwege het slechte weer. Erg jammer dus!
Op onze laatste avond in Sorsogon hebben we kennis gemaakt met één van de grootste hobby’s van de Filipino’s; Videoke! Samen met de mensen van de organisatie en twee van de Amerikanen hebben we een Videoke kamer gehuurd, waarin we konden gaan karaoken. Het was een hilarische avond, iedereen was extreem enthousiast, en de meesten konden redelijk zingen. Onze zangkwaliteiten vielen tegen, maar we hebben wel gelachen! Een erg leuke afsluiter van anderhalve week Sorsogon.
Op vrijdag 4 maart zijn we met de auto naar Daraga vertrokken. De mensen van de organisatie uit Sorsogon wilden ons wel brengen vanwege onze grote backpacks, super lief! Omdat we vrij vroeg in Daraga waren, hebben we een bezoekje gebracht aan de toeristische attractie Cagsawa ruins. Hier staan de overblijfselen van een kerk die getroffen is door één van de uitbarstingen van de Mayon vulkaan. Die vulkaan is echt immens en super indrukwekkend! Echt zo’n bijzonder natuurverschijnsel, maar ook een heel gek idee dat het de meest actieve vulkaan is van de Filipijnen. Lynn en ik blijven ons elke dag verbazen over hoe mooi de vulkaan is en genieten elke keer weer van het uitzicht.
Na ons bezoekje aan de Cagsawa ruins zijn we naar het kantoor gegaan van de organisatie hier in Daraga. Daar was het tijd om afscheid te nemen van die lieve mensen uit Sorsogon. We hebben ’s middags gelijk een hele introductie gehad in de geschiedenis van de organisatie en wat ze allemaal doen. Ook is het programma met ons besproken. De zaterdag zou in het teken staan van een city tour, en de rest van de week zouden we verschillende kinderen spreken, en verschillende projecten van de organisatie bezoeken. Weer een drukke week voor de boeg dus.
De zaterdag stond in het teken van een bezoek aan verschillende toeristische attracties. De tour begon bij de Hoyop-Hoyopan Cave. Hier hebben we een rondleiding gehad door een aantal grotten. Na deze rondleiding gingen we naar de Quitinday Green Hills. Hier konden we een aantal heuvels beklimmen en dan over het prachtige landschap uitkijken. Super leuk om te doen, maar het was midden op de dag en dus bloedheet. Echt een goed moment dus voor zo’n hike. Daarnaast waren we niet ingelicht over dat we gingen hiken, dus liep ik daar vrolijk op m’n slippertjes rond haha. Na de hike hebben we bij de zus van één van onze tourguides kokosnoten gegeten. De kokosnoten werden voor ons uit de boom gehaald en vervolgens konden we het sap opdrinken en het vruchtvlees uitlepelen. Ik hou normaal niet zo van kokosnoten, maar dit was echt heerlijk! Super vers en super zoet, echt heel lekker. De rest van de dag bestond uit een tour door Legaspi City, waar we een aantal grote winkelcentra bezocht hebben, en een bezoek hebben gebracht aan een aantal uitkijkpunten. Super leuk om op zo’n manier rond geleid te worden, want waarschijnlijk waren we anders niet op deze plekken gekomen.
De zondag hadden we ingeruimd om eens flink aan de slag te gaan met de inleiding van onze thesis, zodat we die vast in konden leveren. Helaas had de president van de organisatie andere plannen met ons, en werden we uitgenodigd voor een lunch afspraak. De lunch was echt super lekker en het was ook leuk om even met haar te kletsen, maar het gooide wel weer allemaal roet in het eten wat betreft onze planning. Dat is wel één van de dingen die we tot nu toe geleerd hebben hier; de planning kan driehonderd keer veranderen op een dag.
Na het heerlijke weekend was het tijd om weer verder te gaan met ons onderzoek en kinderen en staff te gaan interviewen. Zo soepel als dat allemaal verliep in Sorsogon, zo lastig kwam het hier op gang. We hebben aan 10 verschillende mensen uitgelegd wie we wilden spreken, en dit op ongeveer 1000 verschillende manieren proberen te doen. Op één of andere manier wilde het kwartje bij de organisatie maar niet vallen en kwamen we er gewoon niet uit. Dit leidde tot behoorlijk wat frustraties bij ons, maar uiteindelijk lijkt het erop dat we afgelopen vrijdag eindelijk kinderen hebben gesproken die in onze doelgroep vallen én de bijbehorende staff leden. Ongelooflijk hoeveel tijd daar overheen is gegaan zeg, maar uiteindelijk is alles dus toch op z’n pootjes terecht gekomen.
Al met al hebben we dus weer twee volle weken achter de rug. De meest interessante bevinding van afgelopen week was echter wel dat iedereen hier lijkt te denken dat we uit Neverland komen. Neverland, van Peter Pan ja.. Géén idee hoe ze daar op komen, maar we hebben verschillende keren gehoord ‘Neverland, dat ken ik wel ja, uit de film Peter Pan’. Tja, wat moet je daar nou van denken..
Ondertussen hebben we nog twee dagen hier in Daraga voor de boeg, en dan is het alweer tijd om verder te gaan naar onze volgende verblijfsplaats; Naga. In Naga zullen we twee organisaties bezoeken en daar zullen we dan ook ongeveer 3 weken verblijven. We zijn heel benieuwd hoe alles daar geregeld gaat zijn!