Recognition day, Hot Springs & Karaoke

Het is ondertussen al weer twee weken geleden dat ik mijn laatste blog geschreven heb, en ondertussen zijn wij alweer 5,5 week op de Filipijnen en hebben we nog 6,5 week voor de boeg. Bijna op de helft dus. Wat betreft onze dataverzameling zijn we op de helft, dus dat gaat mooi vlot!
Mijn laatste blog eindigde toen we nog twee dagen in Daraga voor de boeg hadden. Deze dagen zijn lekker rustig verlopen, en bestonden uit een aantal interviews met kinderen en CBR facilitators. Ook hebben we Sili Ice Cream geprobeerd. Sili is een of andere peper, dus dit was ijs gemaakt van peper. Er bestaan drie levels, level 3 is het meest pittig, en level 1 is het mildst. Helden als wij waren hebben we natuurlijk alleen level 1 geprobeerd haha. De Filipino’s die bij ons waren, waren heel nieuwsgierig naar hoe wij zouden reageren, maar het viel best mee. Het was een beetje tintelend heet ijs, echt een super gekke combinatie!
Na onze dagen in Daraga zijn we doorgereisd naar Naga. We hadden geluk want de organisatie besloot om ons met de auto naar Naga te brengen, dus dat was lekker luxe reizen. In Naga zaten we in het guesthouse van de organisatie. Dit was een klein huisje met woonkamer, badkamer, keukentje en een aantal slaapkamers, waar ook een aantal werknemers van de organisatie woonden. Dit was dus wel even iets anders dan de hotels waar we tot nu toe in zijn verbleven. Het leuke aan zo’n huis is wel dat we meer in aanraking komen met het lokale leven, en de bijbehorende stinkvis die zij met alle liefde eten als ontbijt haha.
Bij deze organisatie leek alles super goed georganiseerd; vanaf het begin was duidelijk welke kinderen we zouden gaan interviewen en welke CBR facilitators we zouden moeten spreken. Super fijn dat het dus ook op een duidelijke en georganiseerde manier kan, en dat het niet allemaal met misverstanden gepaard gaat. Tijdens de interviews bij deze organisatie hebben we bezoekjes gebracht aan een aantal dorpen hier ver vandaan, waar ze nog nooit blanken gezien hadden. Het halve dorp stond dan ook in de deur- en raamopeningen mee te gluren tijdens het afnemen van de interviews, omdat ze zo nieuwsgierig waren naar wat die grote blanke reuzen kwamen doen. Ja, zo voelen wij ons soms echt hier, als reuzen haha.
Tijdens ons verblijf bij deze organisatie was er recognition day voor de leerlingen die op het speciale onderwijs van de organisatie zaten. Deze leerlingen hebben verschillende beperkingen, van het Syndroom van Down tot Autisme of Cerebrale Parese. Tijdens deze recognition day werd gevierd dat ze het schooljaar allemaal afgerond hadden en werden ze beloond met een certificaat en een aantal awards. Daarnaast werd er natuurlijk gedanst en gegeten. De kinderen waren allemaal super trots, echt ontroerend om te zien.
Het weekend was, net als alle andere weekenden, erg relaxt. Rustig aan wakker worden, een beetje lezen en wat leuke dingen doen. Afgelopen weekend zijn we naar een Panicuason Hot Springs Resort bij de Isarog vulkaan geweest. Dit was een resort die bestond uit meerdere hot springs, die elk een andere temperatuur hadden. Sommigen waren ijskoud en anderen waren heel warm. Hier zijn we geweest met de dochter van de directeur en twee kinderen en hebben we heerlijk gezwommen en met de kinderen gespeeld. Een lekkere ontspannen zondag dus.
Na ons geweldige karaoke avontuur in Sorsogon, vonden wij het tijd om ook bij deze organisatie een karaoke avontuur aan te gaan. Een aantal van de leraren van de school (allemaal net afgestudeerd, dus een beetje onze leeftijd) wilden ons wel vergezellen. We hadden een privé kamer afgehuurd waar we 3 uur konden karaoken met wat snacks en drankjes erbij. Echt weer een leuke avond gehad, waar nog maar weer eens bevestigd werd dat het zangtalent bij ons inderdaad ontbreekt. Na het zingen was het volgens ons gezelschap tijd om nog koffie te drinken, anders zouden ze de volgende dag een kater hebben (van 3 biertjes haha). Met z’n allen dus nog maar even naar een koffie tentje gegaan waar we wat hebben gedronken en gekletst. Ze vroegen ons allerlei dingen over Nederland, zoals of wij treinen hebben, en of het goedkoper is om met de trein naar de andere kant van het land te gaan of met het vliegtuig. Het idee dat we eigenlijk niet vliegen binnen Nederland vonden ze maar lastig te begrijpen, ze hebben duidelijk geen idee van hoe groot Nederland is haha.
Woensdag was het alweer tijd om naar onze volgende overnachtingsplaats in Naga te gaan, waar we tot morgen zullen verblijven. Voordat we vertrokken waren we best een beetje zenuwachtig over waar we terecht zouden komen, aangezien de meiden tijdens de karaoke avond hadden gezegd dat het hotel super vies was en dat we er niet heen moesten. Eenmaal aangekomen in het hotel viel het allemaal mee. Het hotel is niet super goed onderhouden, maar dat zijn we ondertussen wel gewend. Op zich is het hotel best wel schoon, en de bedden zijn ook prima zacht. Het enige minpuntje was dat het zwembad niet gevuld was toen wij bij het hotel aankwamen. Dit was de reden dat we dit hotel gekozen hadden, dus we hoopten maar dat het nog gevuld zou worden. En inderdaad, in de middag kwamen er verschillende tankwagens een lading water brengen. Dit leverde bij ons een sprankje hoop op dat we eindelijk zouden kunnen gaan zwemmen! Aan het eind van de dag was deze hoop echter vervlogen, aangezien het zwembad voor nog geen 20 centimeter gevuld was. De volgende dag waren ze echter weer hard bezig om het zwembad te vullen, en bleek hij aan het eind van de middag helemaal vol te zijn. De rest van de dagen heeft dan ook bestaan uit wat zwemmen, lezen, aan onze thesis werken en lekker eten. Wij hebben dus een lekker relaxt paasweekend achter de rug!
Morgen zullen we naar de volgende locatie voor ons onderzoek gaan. Tot 6 april zullen we in Pili zitten, een dorp net buiten Naga, om daar de volgende kinderen en CBR facilitators te gaan interviewen. Vanaf 6 april zit ons avontuur in de Bicol regio er al weer op, en zullen we naar Ilocos Sur en Manilla gaan om daar de laatste interviews af te nemen. Als het goed is zijn we de laatste 10 dagen dat we hier zijn vrij en kunnen we nog even 10 dagen de toerist gaan uithangen op Palawan (daar waar Expeditie Robinson wel eens opgenomen is, een mooie plek dus). Een goed vooruitzicht dus!