Alweer een week voorbij!
Blijf op de hoogte en volg Lizzy
31 Oktober 2013 | Tanzania, Ilula
Hee allemaal!
Tijd voor weer een berichtje uit Tanzania. Afgelopen week zijn we druk geweest met de babyroom in het ziekenhuis, met een geweldig resultaat! Vorige week vrijdag hebben we de couveuse die Joke en Klaas via sponsors geregeld hebben naar het ziekenhuis gebracht, omdat er twee te vroeg geboren baby’s waren. De moeders wisten niet zo goed wat ze overkwamen toen ze zagen dat hun kinderen in een ‘doos’ gelegd werden, maar dankzij zuster Winnie konden ze het vrij snel accepteren. Gister is 1 van de kindjes ontslagen uit het ziekenhuis, dus dat was goed nieuws! Ook zijn we vrijdag begonnen met het schuren van een aantal babybedjes, welke we daarna een mooi kleurtje zouden geven. Toen we bezig waren met het schuren van de bedjes kregen we ineens gezelschap van drie Tanzanianen die de hele middag alle bedjes voor ons hebben staan schuren, super lief en handig! Omdat zij zo hard aan het schuren waren, konden wij ons richten op het verven van de bedjes, waar we na het weekend mee verder gegaan zijn. Kim had ondertussen de muurschildering op de muur getekend, dus toen alle bedjes gedaan waren konden we de muurschildering op de muur gaan verven. Wat een precies werkje was dat zeg!
Joke en Klaas hebben een heleboel spullen voor het ziekenhuis en de babykamer geregeld zoals de couveuse, alle verf en nog andere dingen. Omdat wij (Kim, Denise en ik) vonden dat dit vastgelegd moest worden in het ziekenhuis, hebben wij dinsdag, toen zij niet in het ziekenhuis waren, een verrassing boven de deur geschilderd. In overleg met de arts hebben we de babyroom ‘The Joke and Klaas Neonatal Unit’ genoemd. Woensdag konden we dit onthullen en Joke en Klaas waren blij verrast!
Woensdagochtend hebben we de laatste dingen van de muurschildering afgemaakt en konden we de hele babykamer goed schoon gaan maken en inrichten. Het resultaat is echt super geworden en 12 november is de opening van de kamer!
In het weekend hebben we ook niet stilgezeten. Zaterdag wilden Kim, Denise en ik naar Iringa om daar eens wat inkopen te gaan doen. We hadden besloten dat we om 8 uur met de dala dala wilden, zodat we makkelijk een dala dala zouden krijgen. Helaas bleken we geen geluk te hebben. Tot Mtua (zo’n 30 minuten lopen) zijn we geen dala dala tegengekomen, dus daar ging ons plan om op tijd in Iringa te zijn! Vanaf Mtua ging er gelukkig wel een dala dala en konden we zitten, dus dat was dan wel weer prettig. In Iringa heb ik leren afdingen op mijn eerste Afrikaanse spullen, heb ik genoten van een lekkere westerse lunch en hebben we de verf gekocht voor de muurschildering. Rond 4 uur was het tijd om in een bomvolle dala dala naar huis te stappen. Wat een ellende was deze rit.. Er zaten zóveel mensen in de dala dala en net als ik dacht dat er niemand meer bij paste, werden er gerust nog drie mensen bij in gepropt. Denise zat naast één of andere stinkende dronken man, die de hele weg allerlei verhalen aan het vertellen was. Ik zat ergens voorin geplet tussen 3 paar Afrikaanse billen en kon alleen m’n duimen en m’n hoofd nog maar bewegen. Wat waren we blij toen we eindelijk in Isele waren!
Zondag hebben we een bezoek gebracht aan het Masai dorp hier in de buurt. Tamari had een dala dala gehuurd waarin we met 8 vrijwilligers, vier weeshuismeiden en Tamari en Annika naar de Masai vertrokken. Eerst mochten we daar een twee uur durende kerkdienst meemaken, waar alleen maar in Swahili gezongen en gesproken werd, dus waar ik helemaal niks van begreep. Na de kerkdienst zijn we naar het Masaidorp gelopen waar Vader Naftali het hoofd is. Hij had 6 vrouwen, waarvan er 1 is overleden door een krokodillen (slangen?) aanval/beet. Ook heeft hij daar een stuk of 50 kinderen rondlopen en heel wat vee. Toen we eenmaal in het dorp aangekomen waren konden we vader Naftali allerlei vragen stellen. Hij heeft 5 vrouwen, waarvan de jongste 30 is (hij is zelf een jaar of 70). Nadat hij al deze vrouwen getrouwd had, is hij Christen geworden. Daardoor mag hij niet nog meer vrouwen trouwen en moet hij het bij deze vijf vrouwen laten. Hij vertelde dat hij zoveel vrouwen had omdat hij veel vee had en dat vee moest gemolken worden door de vrouwen. Toen 1 van de vrijwilligers de opmerking maakte dat hij toch zelf ook wel kon melken, was hij het daar absoluut niet mee eens, want nee, mannen konden dat niet! En nee, hij kan dat ook echt niet leren.
Na het vragenrondje kregen we een lunch en kregen we een rondleiding langs de verschillende huisjes. Daarna mochten we ons omkleden tot Masai vrouwen. De jonge Masai meiden hielpen ons omkleden en daarna liepen we volgens de traditie in een lange rij terug naar het dorp. Daar gingen de mannen aan een kant staan en alle vrouwen aan de andere kant en werd er gezongen. Tijdens het zingen sprongen de mannen om de beurt heel hoog en dansten de vrouwen naar de mannen toe. Ik vond het maar een beetje raar en ongemakkelijk en het deed me vooral denken aan een paringsdans. Na deze dans konden we nog wat kopen bij de Masai vrouwen en daarna mochten we weer in onze dala dala naar huis.
Morgen zal ik met Joke, Klaas, Kim, Jules en Denise vanuit Iringa naar Songea vertrekken om daarna onze reis te vervolgen richting het Nyassameer in het zuiden van Tanzania. Daar gaan we een paar dagen lekker aan het strand liggen en gaan we vakantie houden. Volgende week donderdag keren we weer terug naar het IOP, want dan komt er een grote groep Noren en hebben ze onze hulp hard nodig!
Tijd voor weer een berichtje uit Tanzania. Afgelopen week zijn we druk geweest met de babyroom in het ziekenhuis, met een geweldig resultaat! Vorige week vrijdag hebben we de couveuse die Joke en Klaas via sponsors geregeld hebben naar het ziekenhuis gebracht, omdat er twee te vroeg geboren baby’s waren. De moeders wisten niet zo goed wat ze overkwamen toen ze zagen dat hun kinderen in een ‘doos’ gelegd werden, maar dankzij zuster Winnie konden ze het vrij snel accepteren. Gister is 1 van de kindjes ontslagen uit het ziekenhuis, dus dat was goed nieuws! Ook zijn we vrijdag begonnen met het schuren van een aantal babybedjes, welke we daarna een mooi kleurtje zouden geven. Toen we bezig waren met het schuren van de bedjes kregen we ineens gezelschap van drie Tanzanianen die de hele middag alle bedjes voor ons hebben staan schuren, super lief en handig! Omdat zij zo hard aan het schuren waren, konden wij ons richten op het verven van de bedjes, waar we na het weekend mee verder gegaan zijn. Kim had ondertussen de muurschildering op de muur getekend, dus toen alle bedjes gedaan waren konden we de muurschildering op de muur gaan verven. Wat een precies werkje was dat zeg!
Joke en Klaas hebben een heleboel spullen voor het ziekenhuis en de babykamer geregeld zoals de couveuse, alle verf en nog andere dingen. Omdat wij (Kim, Denise en ik) vonden dat dit vastgelegd moest worden in het ziekenhuis, hebben wij dinsdag, toen zij niet in het ziekenhuis waren, een verrassing boven de deur geschilderd. In overleg met de arts hebben we de babyroom ‘The Joke and Klaas Neonatal Unit’ genoemd. Woensdag konden we dit onthullen en Joke en Klaas waren blij verrast!
Woensdagochtend hebben we de laatste dingen van de muurschildering afgemaakt en konden we de hele babykamer goed schoon gaan maken en inrichten. Het resultaat is echt super geworden en 12 november is de opening van de kamer!
In het weekend hebben we ook niet stilgezeten. Zaterdag wilden Kim, Denise en ik naar Iringa om daar eens wat inkopen te gaan doen. We hadden besloten dat we om 8 uur met de dala dala wilden, zodat we makkelijk een dala dala zouden krijgen. Helaas bleken we geen geluk te hebben. Tot Mtua (zo’n 30 minuten lopen) zijn we geen dala dala tegengekomen, dus daar ging ons plan om op tijd in Iringa te zijn! Vanaf Mtua ging er gelukkig wel een dala dala en konden we zitten, dus dat was dan wel weer prettig. In Iringa heb ik leren afdingen op mijn eerste Afrikaanse spullen, heb ik genoten van een lekkere westerse lunch en hebben we de verf gekocht voor de muurschildering. Rond 4 uur was het tijd om in een bomvolle dala dala naar huis te stappen. Wat een ellende was deze rit.. Er zaten zóveel mensen in de dala dala en net als ik dacht dat er niemand meer bij paste, werden er gerust nog drie mensen bij in gepropt. Denise zat naast één of andere stinkende dronken man, die de hele weg allerlei verhalen aan het vertellen was. Ik zat ergens voorin geplet tussen 3 paar Afrikaanse billen en kon alleen m’n duimen en m’n hoofd nog maar bewegen. Wat waren we blij toen we eindelijk in Isele waren!
Zondag hebben we een bezoek gebracht aan het Masai dorp hier in de buurt. Tamari had een dala dala gehuurd waarin we met 8 vrijwilligers, vier weeshuismeiden en Tamari en Annika naar de Masai vertrokken. Eerst mochten we daar een twee uur durende kerkdienst meemaken, waar alleen maar in Swahili gezongen en gesproken werd, dus waar ik helemaal niks van begreep. Na de kerkdienst zijn we naar het Masaidorp gelopen waar Vader Naftali het hoofd is. Hij had 6 vrouwen, waarvan er 1 is overleden door een krokodillen (slangen?) aanval/beet. Ook heeft hij daar een stuk of 50 kinderen rondlopen en heel wat vee. Toen we eenmaal in het dorp aangekomen waren konden we vader Naftali allerlei vragen stellen. Hij heeft 5 vrouwen, waarvan de jongste 30 is (hij is zelf een jaar of 70). Nadat hij al deze vrouwen getrouwd had, is hij Christen geworden. Daardoor mag hij niet nog meer vrouwen trouwen en moet hij het bij deze vijf vrouwen laten. Hij vertelde dat hij zoveel vrouwen had omdat hij veel vee had en dat vee moest gemolken worden door de vrouwen. Toen 1 van de vrijwilligers de opmerking maakte dat hij toch zelf ook wel kon melken, was hij het daar absoluut niet mee eens, want nee, mannen konden dat niet! En nee, hij kan dat ook echt niet leren.
Na het vragenrondje kregen we een lunch en kregen we een rondleiding langs de verschillende huisjes. Daarna mochten we ons omkleden tot Masai vrouwen. De jonge Masai meiden hielpen ons omkleden en daarna liepen we volgens de traditie in een lange rij terug naar het dorp. Daar gingen de mannen aan een kant staan en alle vrouwen aan de andere kant en werd er gezongen. Tijdens het zingen sprongen de mannen om de beurt heel hoog en dansten de vrouwen naar de mannen toe. Ik vond het maar een beetje raar en ongemakkelijk en het deed me vooral denken aan een paringsdans. Na deze dans konden we nog wat kopen bij de Masai vrouwen en daarna mochten we weer in onze dala dala naar huis.
Morgen zal ik met Joke, Klaas, Kim, Jules en Denise vanuit Iringa naar Songea vertrekken om daarna onze reis te vervolgen richting het Nyassameer in het zuiden van Tanzania. Daar gaan we een paar dagen lekker aan het strand liggen en gaan we vakantie houden. Volgende week donderdag keren we weer terug naar het IOP, want dan komt er een grote groep Noren en hebben ze onze hulp hard nodig!
-
31 Oktober 2013 - 16:10
Jan:
Hai. Ik zie dat het gelukt is om het zelf te plaatsen. Weer een leuk verhaal en dit keer ook mooie foto's. Veel plezier de komende dagen. -
31 Oktober 2013 - 16:11
José:
Hoi Lizz,leuk dat het met de foto's nu gelukt is.Ziet er echt heel erg leuk uit. Jullie kunnen trots zijn op het resultaat van de babykamer. Super!! Geniet van de " vakantie" en ik kijk al weer uit naar je volgende verslag.
-
31 Oktober 2013 - 16:30
Eugenie:
Hoi Lizzy,
Leuk verhaal weer. Je maakt toch heel wat mee zo. Prachtige foto`s en wat is die babyroom mooi geworden. Leuk om te doen hè die muurschilderingen. Als ik al die leuke foto`s en leuke kids zie wordt ik wel een beetje jaloers op je hoor!! Heel veel plezier de komende week en tot schrijfs weer.XX
-
31 Oktober 2013 - 16:56
Lieke:
Haa Lizzy,
Wat leuk om op deze manier toch nog wat mee te krijgen van je reis! Klinkt alsof je het goed druk hebt, en alsof het je allemaal wel bevalt (op wat ongemakkelijke tradities en cultuurverschillen na ;)).
Geniet van je strandvakantie en kom maar even goed bij. Ik mocht willen dat we hier nog op het strand konden liggen, maar ik ben bang dat ik dan doodvries en/of wegwaai.
Liefs Lieke -
31 Oktober 2013 - 18:23
Kim:
Mooie foto's......! -
31 Oktober 2013 - 20:35
Marian:
Hoi Lizzy
Mooie foto, s.
Leuk verslag goed om te lezen dat je het naar je zin hebt.
Geniet ervan, voor je het weet ben je weer in ons kikkerlandje. -
01 November 2013 - 21:04
Paula:
Dag Liz,
Wat een fantastische verhaal en schitterende foto's.
Je mag echt heel trots zijn op de schilderingen,hoe makkelijk om z'n babykamer
op te pimpen met een blijvend resultaat.
Hou ons op de hoogte ,ik lees je berichtjes met plezier. -
03 November 2013 - 13:17
Rikie:
Je hebt er weer een mooi verhaal van gemaakt
Zo blijven wij een beetje op de hoogte
De foto's zijn ook erg leuk.
Geniet van je vakantie
gr. Ome Joop en tante Rikie -
03 November 2013 - 19:45
Popko:
Hallo Lizzy,
Terwijl ik dit mailtje maakt, onweert, regent en weerlicht het hier. Dus prima om je verhaal te lezen uit een warmer klimaat.
Je maakt wat mee zeg, eerst tussen een dronken, kletsende man en 3 paar afrikaanse billen moeten kiezen. Dan discussie met een Masai dorpshoofd die een stel vrouwen heeft. Dan klederdracht (je zou hier eens in Bunschoten moeten komen) en dansen. Wat een prachtige ervaring! Hebben ze nog een plek voor een NLer in mid life crisis?
Ik lees graag je volgende weblog weer,
Gr Popko -
04 November 2013 - 12:09
Gerda:
Hallo Lizzy
Je maakt heel wat mee daar in Tanzania.
Veel leuke foto's. Zo hebben wij ook een idee hoe je daar je tijd door brengt.
Veel plezier daar nog.
Groetjes Jan en Gerda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
