De eerste week
Blijf op de hoogte en volg Lizzy
28 Februari 2016 | Filipijnen, Sorsogon
Ondertussen zijn we al weer bijna 1,5 week op de Filipijnen, de tijd gaat hard hier! Vorige week donderdag kwamen we rond 22.30 lokale tijd na een reis van 22 uur eindelijk aan in Manilla. Daar werden we opgewacht door twee mensen van Norfil, de organisatie die het contact met andere organisaties voor ons onderzoek regelt. Twee super lieve mensen, die hele enthousiaste verhalen over de Filipijnen konden vertellen. Wij waren natuurlijk helemaal gesloopt van de lange reis dus konden niet wachten om naar ons hotel te gaan en ons bed in te duiken. Helaas was de eerste nacht niet zo lekker als we gehoopt hadden, en zijn we erg vaak wakker geworden tussendoor. Toch last van een soort van jetlag haha.
De eerste dagen hebben we vervolgens in Manilla doorgebracht. Tijdens deze dagen hebben we een bezoek gebracht aan het kantoor van Norfil, waar we informatie kregen over de CBR strategie en de werkzaamheden van Norfil. Om bij het kantoor te komen hebben we gebruik gemaakt van een van de lokale vervoersmiddelen, de jeepney. Dit zijn verlengde jeeps die hier zijn achtergelaten door de Amerikanen na WOII. Ze zijn super goedkoop, rijden een vaste route, maar kunnen overal waar je wilt stoppen op die route. Ideale manier van vervoer dus!
Verder hebben we tijdens deze eerste dagen vooral heel veel geslapen om bij te komen van de reis en de jetlag, hebben we aan onze scripties gewerkt en hebben we een aantal verschillende eettentjes bezocht in de buurt van ons hotel. Mijn eerste indruk van Manilla is dat het een erg drukke grote stad is, vol chaotisch verkeer. Ook leven er veel mensen op straat en zien we veel straatkinderen. Super zielig om te zien, hele gezinnen die onder stukken karton op straat leven, en kindjes die bijna geen kleren meer aan het lijf hebben.
Na 5 dagen Manilla was het afgelopen dinsdag tijd om onze reis te gaan vervolgen, en zijn we op het vliegtuig naar Legaspi gestapt. Na een vlucht van 30 minuten (waar je met de bus meer dan 10 uur over zou doen), kwamen we aan op het mini vliegveld van Legaspi. Daar werden we opgewacht door twee medewerkers van SIHSFI. Dit is een organisatie die zich bezig houdt met CBR en is gevestigd in Sorsogon. Na 1,5 uur rijden kwamen we in Sorsogon aan. Helaas was het hotel nog niet helemaal goed geregeld, dus moesten we daar onderweg en bij aankomst nog achteraan, maar we zijn in een prima hotel terecht gekomen. Op woensdag hebben we op kantoor informatie gekregen over de werkzaamheden van SIHSFI en hebben we de planning die zij voor ons gemaakt hebben doorgesproken. De planning is behoorlijk vol met allerlei bezoeken aan kinderen, scholen en fysiotherapie centra. Op zich super interessant om allemaal te zien, maar op deze manier houden we weinig tijd over om echt aan onze scriptie te werken. Het vervoersmiddel wat hier veel gebruikt wordt is de tricycle; een motor met een bakje eraan. Ook lekker goedkoop, maar niet helemaal gebouwd op ons Hollandse postuur haha. Lekker proppen dus!
Op donderdag en vrijdag zijn we bezig gegaan met het verzamelen van data voor ons onderzoek. Donderdag hebben we een interview gehad met medewerkers op kantoor en vrijdag zijn we op huisbezoek geweest bij kinderen. In de ochtend hebben we in een nabijgelegen gemeente een fysiotherapie sessie bijgewoond. Bij deze sessie waren een tiental kinderen aanwezig, waarvan de meeste kinderen Cerebrale Parese hadden. Sommige kinderen waren er best erg aan toe, wat vrij heftig was om te zien. Gelukkig waren er ook kinderen die voorheen heel weinig konden maar nu konden staan of lopen, dus dat was fijn om te zien! In de middag zijn we op huisbezoek gegaan bij één van de kinderen die aan ons onderzoek gaat deelnemen. We hebben hem op school opgehaald, waar de halve school uitgelopen was om ons te bestuderen. We hadden een gevolg van zo’n 50 kinderen achter ons aan lopen haha. Super grappig om te zien hoe nieuwsgierig maar ook verlegen ze eigenlijk waren. Het afnemen van het interview ging prima en was leuk om te doen.
Gisteren kan ik in één woord samenvatten; Regen! Het heeft de hele dag alleen maar geregend, en niet zo zacht ook! We kregen zelfs een sms van de mensen van kantoor dat we niet in paniek moesten raken en dat het geen tyfoon was, maar dat het er gewoon bij hoort hier in de Filipijnen. Toch fijn dat ze ons even gerust willen stellen, al was het geen seconde in ons hoofd opgekomen dat het een tyfoon kon zijn haha. Helaas heeft die regen ons plan voor gister in de war geschopt, dus helaas hebben we alleen een beetje aan ons onderzoek kunnen werken en geen leuke dingen kunnen doen. Ook vandaag heeft het weer roet in het eten gegooid. Eigenlijk zouden we vanochtend naar het strand een half uur verderop gaan, maar omdat het weer zo onvoorspelbaar en regenachtig is, kon het helaas niet doorgaan. Hopelijk laat het weer het vanmiddag wel toe om een bezoek te brengen aan de baywalk, waar we een mooi uitzicht hebben over de vulkaan aan de overkant van het water en we heerlijke noodles kunnen eten.
De tijd gaat vrij snel hier, als het zo doorgaat zit de tijd erop voor we er erg in hebben! Mijn eerste indruk van de Filipijnen is dat het een mooi land is, met een super mooie natuur. Daarnaast hebben we kunnen ervaren dat ze hier van aanstaren houden. Overal waar we komen worden we ongegeneerd aangestaard en heel hard uitgelachen. We hebben het idee dat dit te maken heeft met dat ze niet zo vaak toeristen hier zien, maar we willen voor we vertrekken toch wel weten wat hier nou de echte reden voor is haha. Soms is het best ongemakkelijk. Tot slot hebben wij tijdens deze eerste dagen ook geleerd dat een groot deel van de mensen hier niet weet wat werken is. Hotelkamers schoonmaken doen ze met z’n vieren, al komt het er in de praktijk op neer dat 3 van de 4 kamermeisjes op de bedden of stoelen liggen, en dat er 1 aan het werk is. Hetzelfde geldt voor restaurants of op het vliegveld; meer dan de helft van het personeel staat te kijken naar hoe de anderen werken. Toch bijzonder hoe inefficiënt sommige dingen kunnen gaan.
De komende week staat ook weer volgepland met schoolbezoeken en bezoeken aan kinderen, en vrijdag zullen we alweer verder gaan naar de volgende plek. We hebben een volle week voor de boeg dus!
De eerste dagen hebben we vervolgens in Manilla doorgebracht. Tijdens deze dagen hebben we een bezoek gebracht aan het kantoor van Norfil, waar we informatie kregen over de CBR strategie en de werkzaamheden van Norfil. Om bij het kantoor te komen hebben we gebruik gemaakt van een van de lokale vervoersmiddelen, de jeepney. Dit zijn verlengde jeeps die hier zijn achtergelaten door de Amerikanen na WOII. Ze zijn super goedkoop, rijden een vaste route, maar kunnen overal waar je wilt stoppen op die route. Ideale manier van vervoer dus!
Verder hebben we tijdens deze eerste dagen vooral heel veel geslapen om bij te komen van de reis en de jetlag, hebben we aan onze scripties gewerkt en hebben we een aantal verschillende eettentjes bezocht in de buurt van ons hotel. Mijn eerste indruk van Manilla is dat het een erg drukke grote stad is, vol chaotisch verkeer. Ook leven er veel mensen op straat en zien we veel straatkinderen. Super zielig om te zien, hele gezinnen die onder stukken karton op straat leven, en kindjes die bijna geen kleren meer aan het lijf hebben.
Na 5 dagen Manilla was het afgelopen dinsdag tijd om onze reis te gaan vervolgen, en zijn we op het vliegtuig naar Legaspi gestapt. Na een vlucht van 30 minuten (waar je met de bus meer dan 10 uur over zou doen), kwamen we aan op het mini vliegveld van Legaspi. Daar werden we opgewacht door twee medewerkers van SIHSFI. Dit is een organisatie die zich bezig houdt met CBR en is gevestigd in Sorsogon. Na 1,5 uur rijden kwamen we in Sorsogon aan. Helaas was het hotel nog niet helemaal goed geregeld, dus moesten we daar onderweg en bij aankomst nog achteraan, maar we zijn in een prima hotel terecht gekomen. Op woensdag hebben we op kantoor informatie gekregen over de werkzaamheden van SIHSFI en hebben we de planning die zij voor ons gemaakt hebben doorgesproken. De planning is behoorlijk vol met allerlei bezoeken aan kinderen, scholen en fysiotherapie centra. Op zich super interessant om allemaal te zien, maar op deze manier houden we weinig tijd over om echt aan onze scriptie te werken. Het vervoersmiddel wat hier veel gebruikt wordt is de tricycle; een motor met een bakje eraan. Ook lekker goedkoop, maar niet helemaal gebouwd op ons Hollandse postuur haha. Lekker proppen dus!
Op donderdag en vrijdag zijn we bezig gegaan met het verzamelen van data voor ons onderzoek. Donderdag hebben we een interview gehad met medewerkers op kantoor en vrijdag zijn we op huisbezoek geweest bij kinderen. In de ochtend hebben we in een nabijgelegen gemeente een fysiotherapie sessie bijgewoond. Bij deze sessie waren een tiental kinderen aanwezig, waarvan de meeste kinderen Cerebrale Parese hadden. Sommige kinderen waren er best erg aan toe, wat vrij heftig was om te zien. Gelukkig waren er ook kinderen die voorheen heel weinig konden maar nu konden staan of lopen, dus dat was fijn om te zien! In de middag zijn we op huisbezoek gegaan bij één van de kinderen die aan ons onderzoek gaat deelnemen. We hebben hem op school opgehaald, waar de halve school uitgelopen was om ons te bestuderen. We hadden een gevolg van zo’n 50 kinderen achter ons aan lopen haha. Super grappig om te zien hoe nieuwsgierig maar ook verlegen ze eigenlijk waren. Het afnemen van het interview ging prima en was leuk om te doen.
Gisteren kan ik in één woord samenvatten; Regen! Het heeft de hele dag alleen maar geregend, en niet zo zacht ook! We kregen zelfs een sms van de mensen van kantoor dat we niet in paniek moesten raken en dat het geen tyfoon was, maar dat het er gewoon bij hoort hier in de Filipijnen. Toch fijn dat ze ons even gerust willen stellen, al was het geen seconde in ons hoofd opgekomen dat het een tyfoon kon zijn haha. Helaas heeft die regen ons plan voor gister in de war geschopt, dus helaas hebben we alleen een beetje aan ons onderzoek kunnen werken en geen leuke dingen kunnen doen. Ook vandaag heeft het weer roet in het eten gegooid. Eigenlijk zouden we vanochtend naar het strand een half uur verderop gaan, maar omdat het weer zo onvoorspelbaar en regenachtig is, kon het helaas niet doorgaan. Hopelijk laat het weer het vanmiddag wel toe om een bezoek te brengen aan de baywalk, waar we een mooi uitzicht hebben over de vulkaan aan de overkant van het water en we heerlijke noodles kunnen eten.
De tijd gaat vrij snel hier, als het zo doorgaat zit de tijd erop voor we er erg in hebben! Mijn eerste indruk van de Filipijnen is dat het een mooi land is, met een super mooie natuur. Daarnaast hebben we kunnen ervaren dat ze hier van aanstaren houden. Overal waar we komen worden we ongegeneerd aangestaard en heel hard uitgelachen. We hebben het idee dat dit te maken heeft met dat ze niet zo vaak toeristen hier zien, maar we willen voor we vertrekken toch wel weten wat hier nou de echte reden voor is haha. Soms is het best ongemakkelijk. Tot slot hebben wij tijdens deze eerste dagen ook geleerd dat een groot deel van de mensen hier niet weet wat werken is. Hotelkamers schoonmaken doen ze met z’n vieren, al komt het er in de praktijk op neer dat 3 van de 4 kamermeisjes op de bedden of stoelen liggen, en dat er 1 aan het werk is. Hetzelfde geldt voor restaurants of op het vliegveld; meer dan de helft van het personeel staat te kijken naar hoe de anderen werken. Toch bijzonder hoe inefficiënt sommige dingen kunnen gaan.
De komende week staat ook weer volgepland met schoolbezoeken en bezoeken aan kinderen, en vrijdag zullen we alweer verder gaan naar de volgende plek. We hebben een volle week voor de boeg dus!
-
28 Februari 2016 - 11:38
José:
Hoi Lizzy,
Leuk verhaal weerom te lezen. Inmiddels was ik van het meest al op de hoogte door de appjes, neemt niet weg dat ik dit super leuk is. Haha. Succes de komende week en ik wacht op het volgende verhaal.
Doeg!! -
28 Februari 2016 - 12:23
Marian:
Hoi
Leuk verhaal.
Heel veel sucses en geniet ervan.
Groetjes Marian B. -
28 Februari 2016 - 16:49
Jopie En Rikie:
Hoi Lizzy
Dat was een heel verhaal
Fijn dat we er op deze manier toch wat van meekrijgen
Heel veel sucses daar en doe voorzichtig
Groetjes van Jopie en Rikie -
28 Februari 2016 - 18:56
Betty:
Hallo Lizzy,
Zo, jij hebt er in die anderhalve week al heel wat opzitten...
Wat een reis zeg, ik doe het je niet na.
In ieder geval wil ik je ook van deze kant heel veel succes
en plezier wensen, doe voorzichtig en tot horens.....
Liefs van Wim en Betty -
28 Februari 2016 - 20:41
Sylvia:
Mooi geschreven lizzy en wat een reis...
Nog veel plezier en tot gauw. -
29 Februari 2016 - 09:17
Mike:
Leuk verslag lieffie!
Mis jou -
29 Februari 2016 - 22:28
Paula:
Leuk, Lizzy om je verslag te lezen.
Zo te lezen hoef je niet bang te zijn dat je je gaat vervelen.
Mocht dat toch het geval zijn kun je nog wat tijd steken in hoe men efficient een hotelkamer schoonmaakt of een restaurant runt met de helft van het personeel.
Misschien kun je een eigen bedrijf beginnen " Hoe run je een bedrijf met de helft zoveel mensen, met hetzelfde resultaat?
Veel plezier en hou ons op de hoogte. -
01 Maart 2016 - 11:57
Gerda En Jan:
Hallo Lizzy
Nou een heel verhaal. heel veel plezier daar en geniet er van.gr Jan en Gerda -
01 Maart 2016 - 17:17
Lae-titia Giling :
Wat ontzettend leuk om te lezen! Goed bezig hoor! Ben nu al benieuwd naar de foto's en alle verhalen. Trots op je xxx -
02 Maart 2016 - 09:41
Leonie:
Hoi Lizzy! Leuk om te lezen wat je meemaakt en hoe het leven op de Filipijnen bij je overkomt. Nog veel plezier de komende tijd! Veel plezier, liefs, Leonie -
02 Maart 2016 - 09:53
Eugenie:
Hallo Lizzy,
Mooi verhaal, met weer heel veel nieuwe ervaringen. Een hele fijne tijd daar, met veel mooie ontmoetingen en geniet van de natuur. -
06 Maart 2016 - 19:48
Monique:
Hoi lizzy, Super fijn dat je het naar je zin hebt. Leuk om te lezen. Succes verder en nog veel plezier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
